والدین بندرت می توانند به راحتی با فرزندشان در باره مرگ حرف بزنند ، در حالیکه مرگ و عزاداری اتفاقی است که همه کودکان از ابتداء زندگی خواهی نخواهی بطور مستقیم یا غیر مستقیم با آن در گیر خواهند شد ،بنابراین لازم است که در این مورد با آنها صحبت شود.
بهترین موقع هنگامی است که شما مثلاً بر سر خاک مادر یا پدربزرگ می روید ، در این حالت اصلاً مشکل نیست که برای فرزندتان در مورد گردش طبیعی یعنی زندگی و مرگ صحبت کنید .
چه می شود ! وقتی آدم می میرد؟
کودک و مرگ – دراولین برخورد اصلاً این دو بهم نمی خورند ، چون کودکی در ابتدای زندگی است کودکان چشمه زندگی هستند ، ولی مرگ یک مسئله جدی و پایان زندگی است . با اینهمه کودکان در مورد مرگ سئوالات زیادی دارند ، آنها کنجکاو هستند و می خواهند بدانند که همسایه پیرشان چرا دیگر نیست ؟ آنها برای گربه کوچولوی خودشان که مرده گریه می کنند ،و وقتی قبر مادر بزرگ رامی بینند ،می پرسند که آیا مادر بزرگ در زمین سردش نمی شود ؟ یا می پرسند "چه می شود وقتی آدم می میرد ؟
بسیاری از والدین مایلند که فرزندشان را از قسمت تاریک زندگی محافظت کنند ، آنها می خواهند که کودکشان بدون نگرانی ودلواپسی بزرگ شود و بهمین دلیل هیچ حرفی در مورد مرگ نمی زنند . اما این روش موفقیت آمیز نخواهد بود ، زیرا حرف نزدن والدین باعث گسترش تصورات غلط کودکان می شود . بهمین دلیل والدین باید با فرزندشان در مورد مرگ صحبت کنند ولی به نحوی که باعث ترس و نگرانی او نشوند .
در مرحله اول خود والدین باید در مورد افکار خودشان راجع به مرگ آگاه شوند و بدانند که واقعاً چه فکر می کنند ؟ تصورشان در مورد بعد از مرگ چیست ؟ به چه چیزی اعتقاد دارند ؟ وقتی مسئله مرگ برای خود والدین روشن شود دیگر پاسخ دادن به فرزندشان مشکلی ایجاد نخواهد کرد . آنوقت آنها خیلی راحت می توانند با فرزند کنجکاوشان در مورد سگی که زیر اتومبیل رفته ودر کنار جاده افتاده یا همسایه ای که فوت کرده حرف بزنند ، در این حالت کودک هم متوجه می شود که مرگ یک امر طبیعی است .
بر اساس اعتقادات خودتان توضیح دهید
حرفهای والدین باید بر اساس اعتقادات و باورشان باشد ، مثلاً "بعد از مرگ آدم به آسمان می رود " یا " آدم بعداً دو باره به دنیا باز می گردد " یا " روح انسان همچنان زنده می ماند " آنچه که والدین در صحبت کردن باید به آن توجه کنند اینستکه بگویند "این چیزی است که آنها باور دارند و ضمناً بایداضافه کنند که کسی تا حالا هنوز بعد از مرگ بدنیا بر نگشته که تعریف کند که چه می شود ؟ این تجربه مهمی برای کودکان است که بدانند که والدین هم همه چیز را نمی دانند .
هرگز در لفافه صحبت نکنید
مثلاً " پدر بزرگ دیگراز پیش ما رفته " "عمو جون به یک سفر طولانی رفته " "هما خانم به یک خواب طولانی رفته " واقعیت اینستکه کودکان حرفهایی که در لفافه زده می شود را نمی فهمند و آنرا همانطور که گفته می شود باور می کنند و این باعث ترس و نگرانی در زندگی طبیعی آنها می شود . برای مثل اگر پدرشان به یک سفر کاری برود آنها دائم فکر می کنند ! "آیا پدرشان اصلاً باز می گردد ؟" یا فکر می کنند "آیا ممکن است اینبار که خوابیدند دیگر بیدار نشوند؟"
والدین باید بدانند که مرگ پایان یک زندگی طبیعی است و آنها با حرفهای غیر واقعی نمی توانند آنرا کوچک و بی اهمیت جلوه دهند ، بلکه این روش آنها ترس و نگرانی فرزندشان را بیشتر می کند و مشکل جدیدی بوجود می آورد .
آخرین توصیه
بهتر است که والدین واضح ، روشن و ساده در مورد مرگ صحبت کنند . مثلاً بگوئید : " مرگ همانند خوابیدن است اما فرق آن اینستکه آدم دیگر نفس نمی کشد ، قلبش نمی زند ، بدنش سرد می شود و اضافه کنند که اکثراً افراد پیر و بیمار می میرند و اگر هم یک بار جوانی بمیرد در اثر تصادف یا یک بیماری شدید خواهد بود که البته بندرت اتفاق می افتد ".
به فرزندتان وقت بدهید تا سئوالات خودش را مطرح کند و جواب سئوالات را با حوصله بدهید .
منبع:
http://www.eltern.de/familie-und-urlaub/familienleben/kinder-und-tod.html?special=printArticle
