فنون نظریه تجربه نگر / انسان گرا
عبارت من:یکی از فنون مورد استفاده ی ستیر است که در آن اعضای خانواده تشویق می شوند که مالکیت احساسات خود را بپذیرند .
اعضای خانواده هنگام ابراز احساساتشان باید با کلمه من صحبت کنند و عباراتشان را متناسب با « من » به کار برند که باعث ایجاد مسئولیت بیشتر می شود .
صحنه آرایی:فنی که در آن از اعضای خانواده خواسته می شود که به صورت نمادین ، الگویی از روابطشان با یکدیگر را به نمایش بگذارند . این فرایند شیه به تقلید یا حرکات بی صدا است که از طریق آن امضای خانواده به تدریج ، اتحادها و فواصل را که در نتیجه ی بحث کردن درباره ی موقعیتهای دشوار آشکار نیستند ، می بیند و احساس می کنند . ایده ی موجود در صحنه آرایی ، نمایش سه یا چهار بار یک صحنه است که هر بار توسط عضو متفاوتی از خانواده تنظیم و اجرا می شود .
لمس : لمس ممکن است دست انداختن دور گردن ، دست دادن ، مچ انداختن و ... باشد البته باید خانواده درمانگر به جریم شخصی مراجعانشان تجاوز نکند . ( تماس )
حائل ها : با استفاده از معنای استعاره ای حائل هایی مثل طناب یا چشم بند ، ارتباط اعضا نشان داده می شود.
بازسازی خانواده : نقشه های خانوادگی ، ثبت وقایع زندگی خانوادگی و حلقه تأثیر از ابراز بازسازی خانواده است که هدف آن کشف الگوهای ناکارساز در خانواده های اصلی است .
نقاشی های خانوادگی : هر عضو خانواده نقاشی می کشد ، سپس آنها را در کنار هم جمع می کنند . نقاشی می تواند جمع خانواده یا فضای زندگی خانوادگی را نشان دهد و حاوی اطلاعات زیادی باشد .
استعاره : کلمه ای است که برای بیان یک فکر و عقیده از طریق تمثیل و قیاس به کار می روند مانند کلمه دیگ برای عزت نفس .
استفاده از خود : یکی از اصلی ترین روشها در درمان تجربی که درمانگر در تماس نزدیک با خود است و فرایندهای شخصی خود را با خانواده درمیان می گذارند .
مصاحبه با عروسکها : درمانگر از یکی از اعضای خانواده می خواهد که با استفاده از عروسکها قصه ای بسازد . عقیده بر آن است که مشکلات زندگی در این قصه خود را نشان می دهند و درمانگر به طور غیر مستقیم به بینش ارزنده ای دست خواهد یافت .
مجسمه سازی خانواده
یک فن غیر کلامی که در آن ، هر یک از اعضای خانواده در یک لحظه با حالت دادن به بدن خود به خلق نمایشی فیزیکی از روابطشان می پردازند . هدف از انجام این حرکات و اعمال ، بیان تجربیات فرد از خانواده در قالب فضایی ، نگرش ها ، اتحادها و احساسات نهفته ای است که دفاع ها ، به ویژه فرافکنی گناه ( تقصیر ) و توجیه عقلی را مورد شناسایی قرار می دهد ..اعضای خانواده در خلال جلسات درمان در وضعیت هایی مدل سازی می شوند که نمادی از روابط واقعی شان به گونه ای است که توسط یکی یا بیش از یکی از اعضای خانواده بدان نگریسته می شود .
مواجهه : پس ازآموزش مهارتهای پیام رسانی به اعضای خانواده، میان آنان رویارویی های خاصی تدارک دیده می شود تا هر فرد افکار خود در مورد علت حضور و انتظاراتش را روشن سازد .
افزایش آگاهی : آگاهی از احساسات به ما کمک می کند که ارتباط شفافی برقرار کنیم . برای افزایش آگاهی ، درمانگر از تمرین های سه تایی استفاده می کند که در آن دو نفر با هم وارد تعامل می شوند و فرد سوم به مشاهده می پردازد . آنگاه شخص ثالث درباره تعامل مورد نظر به دو نفر اول باز خورد می دهد .
الگوی ارتباط : با استفاده از الگوی ارتباط ، اعضای خانواده نگرش شخصی سرزنشگر ، سازشگر ، گیج و حسابگر و متعادل را در تمرین ، نقش بازی می کنند ، سپس در مورد چگونگی نگاه ، تاثیر آن حالت و سایر موارد با هم صحبت می کنند تا به کسب مهارت بیشتری در ارتباط دست یابند . ( حالتهای ارتباطی )
بازی ارتباط : آموزش یک رشته فنون که به افراد می آموزند تا ارتباط موثری برقرار کنند . آن ها به افراد عیناً نشان می دهند که وقتی به روش یکسانی به دیگری نگاه کنند یا حرف می زنند چه اتفاقی می افتد و به طور کلی شامل مهارت ارتباط به صورت کلامی و غیر کلامی است .
تشخیص قواعد : قواعد بسیار موثری در زندگی خانوادگی وجود دارد که درک آنها می تواند راهگشا باشد . قواعد ناگفته منبع مشکل می باشند . بنابراین باید آن ها روشن شده و مورد بحث قرار گیرند .
قواعد تعامل : در ابتدا درمانگر قواعد تعامل را برای جلوگیری از هرج و مرج مطرح می کند . مثلاً هر فرد باید در مورد مسائل خودش حرف بزند ، به حای شخص دیگر حرف نزند و ...
ملحق شدن : درمانگر با هر یک از اعضای خانواده تماس برقرار می کند ، از دورترین فرد خانواده شروع می کند که معمولاً پدر است .
تکلیف شب : تنها تکلیفی که داده می شود ، خودداری از بحث دربارة درمان و روابط موجود در جلسات و پرهیز از ایفای نقش درمانگر برای یکدیگر است .
شوخی :استفاده از شوخی می تواند تماس بین درمانگر و خانواده و نیز میان اعضای خانواده را تسهیل کند. شوخی می تواند از شدت پویایی های اغراق آمیز و مسائل جدید بکاهد و اعمال را به شیوه ای تشویق و ترغیب کند که حالت دفاعی را کاهش دهد . اغلب در خانواده ها با اشاره به بی مزگی مواضع سفت و سخت آنها یا تعویض برچسب موقعیت به منظور نشان دادن اینکه چندان هم جدی و خطرناک نیست ، شوخی صورت می گیرد .
